Afgelopen vrijdag ben ik
weer gestart met werken. Het liep alleen allemaal een beetje anders dan verwacht.
M’n eerste zwangerschapsverlof
zit er op en ik zou beginnen op m’n nieuwe werkplek (psz) terwijl manlief voor
dochter zou zorgen. (op m’n andere werk begin ik a.s. vrijdag voor het eerst)
Manlief kreeg donderdag een ‘aanval’
waarbij hij vreselijk last kreeg van zijn darmen wat doortrekt naar andere
delen van het lichaam.
Omdat hij het daardoor niet
zag zitten om voor onze dochter te zorgen had ik al oppas geregeld.
Dus ’s morgens eerder op om
dochterlief naar haar oppasadres te brengen.
Op het werk aangekomen (ik
was wat vroeger omdat het tenslotte je eerste werkdag is..) geen collega te
bekennen (die kwam dus precies op tijd).
Na al pratend wat
voorbereidend werk gedaan te hebben kwamen de kinderen.
Ik had het gevoel dat ik er
gelijk weer helemaal in zat en dat het dus prima zou gaan (heb geen moment aan
thuis gedacht)
Totdat…
De oppas van dochterlief
ineens in de klas stond.
Gelukkig was met dochter
alles in orde maar met man dus niet.
Na wat overleg kon ik weg om
thuis te gaan kijken.
Bleek manlief weer zo’n ‘aanval’
te hebben gehad alleen nu nog veel heftiger waardoor hij niet op z’n benen kon
staan.
Had ik donderdags al contact
gehad met de huisarts nu moest hij toch echt maar even langs komen. Gelukkig
ging het al snel wat beter en gaat de dokter met de specialist overleggen om
toch verder onderzoek te gaan doen.
Voor nu lijkt het er op dat
manlief een allergische reactie geeft op gluten.
Dit is dus nu echt uit het
menu geschrapt (hadden we een tijdje terug ook al eens gedaan wat toen
duidelijk verbetering van de klachten gaf)
Nou, het is een lang verhaal
geworden maar vandaag kan ik zeggen dat er heel langzaamaan iets verbetering is
opgetreden.
En ik…
Ik heb vanmiddag
heerlijk gewerkt terwijl mijn moeder voor de ‘kinderen’ zorgde.