het leed dat speelgoed heet

Dochterlief is gek op fidgets. Of in goed Nederlands: friemel materiaal. Ze heeft diverse soorten squishies (soort antistressballetjes), pop its (bubbeltjes indrukken) en een spinner.

Voor de intocht van Sinterklaas won ze een prijs zodat ze mee mocht op de boot die Sinterklaas en zijn pieten in ons dorp zou brengen.

Naast een geldprijs voor een cadeau die ze later uit mocht gaan kiezen kreeg ze een pen in de vorm van een flamingo, een jojo en een squishy in de vorm van een pinguïn. 

De pen was wel grappig maar niet echt interessant. De jojo had lichtjes dus die wilde ze wel proberen.

Maar wie verzint het nu om het touwtje zo lang te maken dat zelfs een volwassene hem redelijk hoog moet houden?

Dus viel hij op de grond...... en kapot (plastic). Gelukkig was alleen het lipje stuk en kon ik de onderdelen weer op zijn plaats krijgen. Ook de lichtjes deden het nog dus dochterlief wilde nog een poging wagen. 

Haar het touwtje halverwege gegeven maar ze heeft nog niet dat gevoel wanneer je dat rukje omhoog moet maken dus stopte het al snel. Mama moest het nog een keer voordoen maar daarbij gebruik ik het hele touwtje en doe dus het lusje om mijn vinger. Dochterlief wil het nog eens proberen. Ik heb er geen erg in dat ze het touwtje ook bovenin pakt dus nog een keer op de grond... en nu wel kapot. Dochter over de rooie.

Gelukkig had ze haar squishy nog dus daar ging ze mee aan de slag. Hij beviel goed dus had ze hem bijna altijd bij zich en hij ging zelfs mee naar school.

Maar op een avond, het was al aan de late kant, hoor ik ineens mama!. Dochterlief zat helemaal onder een wit spul en overal in bed lagen vlokjes van dat spul. De squishy had ergens een gaatje (heb hem niet kunnen ontdekken) waardoor bijna alles eruit gekomen was. Wat een troep.

ik mocht eigenlijk geen foto maken: squishy opengeknipt op een washandje

Eerst dochterlief maar geholpen (zat in haar haar en rond haar oog) Dat duurde wel even. Het witte spul is in eerste instantie crème/gel-achtig maar lijkt later meer op stevig schuim. Het is dan nog wel kneedbaar (zie helemaal rechts op de foto) maar wel makkelijker vast te pakken. 

Het viel mee hoe dochterlief op alles reageerde. Maar ze was wel zo boos dat ze haar schaar pakte om de squishy door te knippen. Daarna heb ik alles in de vuilnisbak gegooid zodat hij letterlijk uit zicht was.

Haar toen maar bij ons in bed gelegd zodat ze wel kon gaan slapen en ik ook. Dat beddengoed komt later wel.  

Heb jij ook zulke ervaringen met speelgoed?

 

Van pinata tot surprise

Of ik een nichtje kon helpen met haar surprise... 

Altijd leuk om een beetje te knutselen ging ik een middagje naar m'n zus. Het is nog niet af maar ook zonder mijn hulp gaat het helemaal goed komen.

Dochterlief kreeg zo'n zelfde surprise, alleen een paar maatjes groter, vorig jaar.

 

Tijdens het terug kijken naar de foto's kwam ik nog wat tegen.....

Dochterlief wilde namelijk afgelopen jaar een piñata voor haar verjaardag.

Omdat het een 'kattenfeestje' werd was het natuurlijk het leukst in de vorm van een kat.

Een kant en klare vond ik een beetje duur voor dat eventjes plezier wat je er van hebt dus in de herfstvakantie ben ik aan de slag gegaan.

Van papier-maché, crêpepapier, 2 wiebel ogen en 2 ballonnen maakte ik een kat. Onze eigen roodharige Sunny stond hierbij model :)

De bodem is van een rond stuk karton die ik met wat stroken papier-maché vast maakte. Op die manier was het makkelijker om hem 'kapot' te maken zonder dat alles kapot gaat.

Omdat ik weet wat een troep confetti geeft heb ik hem gevuld meet gekleurde veertjes, wat snoepjes en een kleinigheidje voor iedere gast.

Het was een leuk werkje om te maken en de kinderen hadden er ook veel plezier mee om te proberen hem open te krijgen.

maar daarna hangt hij in de hoek en na een weekje vroeg ik dan ook of hij nu wel weg mocht. Dochterlief vond het geen probleem en bij de volgende opruimronde zou hij dan ook verdwijnen. Toen kwam dochterlief met een briefje thuis. 

In de klas zouden ze lootjes trekken voor surprises en daarvoor moesten ze verschillende dingen op een blaadje invullen. Eén van de vragen was: wat is jouw lievelingsdier? Toen ik dat zag besloot ik de kat nog maar even te houden. Stel je voor dat het een kat zou zijn. Dat zou een makkie zijn.

Tijdens het maken had ik namelijk al gemerkt dat dochterlief liever geen vieze handen kreeg en teken en knip werk maakt ze alleen maar voor zichzelf en nooit voor anderen. Het maken van een surprise zou grotendeels toch mijn werk worden.

Helaas was het lievelingsdier geen kat maar een hond. Een bepaald ras werd niet genoemd en toen ik dochterlief er naar vroeg moest het een dalmatiër worden. 

De katten oren werden er afgeknipt, het crêpepapier verwijder. Hang oren bevestigd. Nog een extra prop kranten op de neus, overgeplakt met wit papier. Zwarte stippen hier en daar en klaar.

De bodem kon nu  mooi gebruikt worden om het cadeautje in te verstoppen en de staart was het beginpunt om voorzichtig rond te knippen om hem eruit te halen

Ik heb gehoord dat de hond nog lang naast het bed van de ontvanger heeft gestaan ;)

Ben jij iemand die graag knutselt?