Sinds half juli werk ik 36 uur.
(Om eerlijk te zijn pas sinds eind juli want ik begon met
een week vakantie)
Dat was/is wel even wennen.
Wat heb ik een bewonerding voor al die (vooral) mannen en
vrouwen die vaak zo’n 40 jaar lang alleen maar 36 uur werken.
Ik heb het op m’n werk heel erg naar m’n zin maar ben toch
blij dat het, in principe, maar voor een jaar is.
’s Avonds ben ik versleten en om dat ik ook om het weekend
werk heb ik soms het gevoel dat ik nooit vrij ben (komt ook door het rooster
dat ik momenteel draai)
Alle afspraken en taken moeten strak gepland worden in de
spaarzame vrije tijd.
En wanneer is er dan echte vrije tijd???
Nu kan ik niet echt objectief oordelen omdat manlief nog
steeds niet volledig inzetbaar is.
’s Avonds en ‘s nachts komt de zorg voor de kleine toch
vooral op mij neer.
Ik ben al lang blij dat (meestal) het eten klaar staat als
ik tussen 6 en half 7 thuis kom.
Al die (extra) klussen blijven dus liggen tot de vrije
dagen. Maar ja, je wilt toch ook wel eens wat leuks doen dan alleen maar de ‘doe-lijstjes’
afwerken.
A.s vrijdag heb ik dan een hele vrije dag en dan gaan we er
ook echt op uit.
’s Morgens vroeg nog een afspraak (moet ik nog maken) maar
dan op naar de dierentuin.
Nu weet ik al dat we daar niet de hele dag zullen zijn maar
ik heb met me zelf afgesproken dat ik voor de rest van de dag niets mag
inplannen.
Nu snap je misschien ook wel waarom het zo stil is hier ;)
Werk jij ook zo veel en hoe deel jij dan je ‘spaarzame’
vrije tijd in?