Pagina's

maandag 22 november 2021

Van pinata tot surprise

Of ik een nichtje kon helpen met haar surprise... 

Altijd leuk om een beetje te knutselen ging ik een middagje naar m'n zus. Het is nog niet af maar ook zonder mijn hulp gaat het helemaal goed komen.

Dochterlief kreeg zo'n zelfde surprise, alleen een paar maatjes groter, vorig jaar.

 

Tijdens het terug kijken naar de foto's kwam ik nog wat tegen.....

Dochterlief wilde namelijk afgelopen jaar een piñata voor haar verjaardag.

Omdat het een 'kattenfeestje' werd was het natuurlijk het leukst in de vorm van een kat.

Een kant en klare vond ik een beetje duur voor dat eventjes plezier wat je er van hebt dus in de herfstvakantie ben ik aan de slag gegaan.

Van papier-maché, crêpepapier, 2 wiebel ogen en 2 ballonnen maakte ik een kat. Onze eigen roodharige Sunny stond hierbij model :)

De bodem is van een rond stuk karton die ik met wat stroken papier-maché vast maakte. Op die manier was het makkelijker om hem 'kapot' te maken zonder dat alles kapot gaat.

Omdat ik weet wat een troep confetti geeft heb ik hem gevuld meet gekleurde veertjes, wat snoepjes en een kleinigheidje voor iedere gast.

Het was een leuk werkje om te maken en de kinderen hadden er ook veel plezier mee om te proberen hem open te krijgen.

maar daarna hangt hij in de hoek en na een weekje vroeg ik dan ook of hij nu wel weg mocht. Dochterlief vond het geen probleem en bij de volgende opruimronde zou hij dan ook verdwijnen. Toen kwam dochterlief met een briefje thuis. 

In de klas zouden ze lootjes trekken voor surprises en daarvoor moesten ze verschillende dingen op een blaadje invullen. Eén van de vragen was: wat is jouw lievelingsdier? Toen ik dat zag besloot ik de kat nog maar even te houden. Stel je voor dat het een kat zou zijn. Dat zou een makkie zijn.

Tijdens het maken had ik namelijk al gemerkt dat dochterlief liever geen vieze handen kreeg en teken en knip werk maakt ze alleen maar voor zichzelf en nooit voor anderen. Het maken van een surprise zou grotendeels toch mijn werk worden.

Helaas was het lievelingsdier geen kat maar een hond. Een bepaald ras werd niet genoemd en toen ik dochterlief er naar vroeg moest het een dalmatiër worden. 

De katten oren werden er afgeknipt, het crêpepapier verwijder. Hang oren bevestigd. Nog een extra prop kranten op de neus, overgeplakt met wit papier. Zwarte stippen hier en daar en klaar.

De bodem kon nu  mooi gebruikt worden om het cadeautje in te verstoppen en de staart was het beginpunt om voorzichtig rond te knippen om hem eruit te halen

Ik heb gehoord dat de hond nog lang naast het bed van de ontvanger heeft gestaan ;)


Ben jij iemand die graag knutselt?



 

 


2 opmerkingen:

  1. Wat leuk, en handig ge-upcycled :) Ik vind het zelf niet zo leuk om te doen, maar vind het ook lastig om het aan de kinderen over te laten... wil dan toch zorgen dat het er een beetje leuk uitziet. Dus dan ga ik toch maar aan de slag. Maar niet met zoveel enthousiasme als jij ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben de moeder van het nichtje en heel blij met zo'n tante ���� Zelf geen knutselaar en mijn dochter en ik zouden elkaar al heel gauw in de haren zitten. Erg leuk hondje trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen

Ik zou het leuk vinden als je een berichtje achterlaat.